અમદાવાદમાં પાલડી ખાતે આવેલી નરસિંહ ભગત છાત્રાલયની પાછળના ભાગે હનુમાનજીનું મંદિર બન્યું હતું, ત્યાં દર હનુમાન જયંતિએ ભવ્ય ભંડારાનું આયોજન થાય. એટલે એ દિવસે હોસ્ટેલના મોટાભાગના વિદ્યાર્થીઓ ત્યાં સાંજનું ‘ફિસ્ટ’ લેતા.
હાથમાં જમવાની પ્લેટ લઈને મેં લાઈનમાંથી ઊભા ઊભા જ કવિ મિત્ર ઉમેશને ફોન કર્યો. ‘કવિ જમવા આવી જાઓ અહીં હનુમાન જયંતિ નિમિત્તે હોસ્ટેલની પાછળ વાળા મંદિરે ભંડારો છે.’
‘ના યાર મેં તો જમી લીધું ક્યારનું.’ ચાલવા નીકળેલા કવિએ ના કહી.
કવિનો લાડુપ્રેમ જાણતો હોવાથી મેં આગ્રહ કરતા કહ્યું, ‘કવિ મસ્તમજાના લાડુ છે. તમને તો મોજ પડી જશે.’
ઘર દૂર હોવાથી તેમણે આવવાનું ટાળ્યું. મારે હનુમાન જયંતિનો ઉપવાસ હોવાથી લાડુના પ્રસાદનો પેટભરી આનંદ લીધો. જમીને હોસ્ટેલ પર આવ્યો ત્યારે ક્લાસના ઘણાબધા મિત્રોના કોલ્સ આવવા લાગ્યા. એક મિત્ર સાથે વાત કર્યા પછી મને આટલા બધા કોલ્સ આવવાનું કારણ સમજતા વાર ન લાગી. ઉમેશ કવિએ મારા ક્લાસના મિત્રોને ફોન કરીને જણાવ્યું હતું કે તમારા મિત્ર જેઠાની હોસ્ટેલમાં હડતાળ છે તેથી તે મંદિરમાં જમવા જાય છે. મારી નબળી આર્થિક પરિસ્થિતી બધા મિત્રો જાણતા હતા. વોટ્સ એપનો જન્મ હજુ થયો નહોતો પણ ટેક્સમેસેજ ક્લાસમાં એવો વાઈરલ થયો કે ધડાધડ બધાનાં કોલ્સ આવવા લાગ્યા. આમાં એક કોલ જતીનનો પણ હતો.તે વારંવાર આવતો હતો, અમારી વચ્ચે અબોલા હોવાથી હું એને ઈગ્નોર કરતો હતો. જો કે અબોલા મારી તરફથી જ હતા. તેણે તો ઘણીવાર પ્રયત્ન કર્યા હતા પણ હું અક્કડ રહ્યો હતો. એક અણબનાવે અમારી વચ્ચે અબોલા પેદા કર્યા હતા.
મારી, જતીન અને હરીશની ફ્રેન્ડશીપ આખા ક્લાસમાં અવ્વલ નંબરની હતી. લોકોને ઈર્ષા આવે એવી અમારી મિત્રતા હતી. જતીનની ગર્લફ્રેન્ડ સાથે પણ અમારી એટલી જ ઘનિષ્ટતાભરી મિત્રતા હતી. એક વાર જતીન અને તેની ગર્લફ્રેન્ડ વચ્ચે કોઈ બાબતે તકરાર ચાલતી હતી તેથી હું અને હરીશ ત્યાંથી નીકળી ગયા. એમની વચ્ચે અવારનવાર આવી તકરાર ચાલતી રહેતી. અમે કોલેજ બહાર નિકળ્યા એટલામાં જ એની ગર્લફ્રેન્ડે મારા પર કોલ કર્યો
“આને સમજાવ કે કાલે રાત્રે હું કોની સાથે વાત કરતી હતી.”
મેં મજાક કરી “કહી દે કે મારા નવા બોયફ્રેન્ડ સાથે” ગઈ રાત્રે તે મારી સાથે વાત કરતી હતી તેથી એનો ફોન બીઝી હતો, જેને લઈને જતીન ગુસ્સે થયો હતો અને શંકા કરતો હતો.
“મજાકનો ટાઈમ નથી, સાચું કહે આને કે ગઈ રાત્રે હું તારી સાથે જ વાત કરતી હતી.” મને લાગ્યું કે મામલો વધુ બગડશે એટલે મેં જતીન જોડે વાત કરાવવા કહ્યું. તેણે મારી સાથે પણ ગુસ્સામાં વાત ન કરી ને ફોન ફેંકી દીધો.હું ને હરીશ પાછા કોલેજ ગયા. જોયું તો પેલી તુટેલો ફોન હાથમાં લઈને રડતી હતી. મેં જતીનને સમજાવવાનો પ્રયત્ન કર્યો કે તે ગઈ રાતે મારી સાથે જ વાત કરતી હતી. એની સાથે હું અને હરીશ ઘણી છુટથી મજાક કરતા હતા અને એ જતીન પણ સારી રીતે જાણતો હતો ને એને વાંધો પણ નહોતો. પણ આજે તેનું વર્તન બીલકુલ અલગ હતું. તેણે મારી સાથે પણ ગુસ્સાથી વહેવાર કર્યો. મને આ વાતથી ઘણુ લાગી આવ્યું. મેં ત્યારથી જ જતીન અને તેની ગર્લફ્રેન્ડ સાથે બોલવાનું બંધ કરી દીધું. એ વાતને આજે બે-ત્રણ મહિના થઈ ગયા હતા.
મેં તેનો કોલ ના રીસીવ કર્યો એટલે તેણે તેનાં પપ્પાના નંબર પરથી કોલ કર્યો. આખરે મેં ફોન રીસીવ કર્યો. તે સામેથી ધડાધડ ગાળીઓ વરસાતા બોલ્યો, “.....તું મને આટલો બધો હલકો સમજ્યો છે કે આવી પરિસ્થિતિમાં પણ જણાવતો નથી. મારું ઘર તારું છે ને તું મંદિરમાં ખાવા જાય છે. તારા ચોપડા-કપડાં પેક કર હું હાલમાં જ તને લેવા માટે આવું છું. હવે હોસ્ટેલમાં નથી રહેવાનું મારે ઘરે રહી ને જ ભણીશું.”
મે તેને ઉમેશ કવિએ કરેલી મજાકની ઘટના સમજાવીને હોસ્ટેલ આવતા રોક્યો. છતા તે માનતો નહોતો એટલે મેં તેને હરીશ સાથે વાત કરીને ખાત્રી કરી લેવા જણાવ્યું. બીજે દિવસે જ્યારે હું કોલેજ ગયો ત્યારે એક છોકરી સહિત ઘણાં મિત્રો મારા માટે ટિફિન લઈને આવ્યા હતાં. મેં અને જતીને ભગવાન હનુમાનજીનો આભાર માન્યો. બે જિગરી મિત્રોનાં અબોલા તોડાવવા બદલ.
